نیروی اصطکاک اولیه یکی از فاکتورهای مهم در حالت داینامیک می‌باشد.

این اصطکاک می‌تواند ناشی از فشار بالای نیروی هیدرولیکی حاصل شود. این اصطکاک بالا می‌تواند باعث پاره‌شدن قسمتی از اورینگ گردد. که بعد از حرکت و رسیدن به حالت سکون به دیواره گلند چسبیده است.

وقتی که سیستم از حالات سکون به‌حرکت درآمد، طراح اورینگ باید نیروی اصطکاک حاصل از حرکت را لحاظ کند تا سیستم اورینگ با کمترین مشکل روبرو شود.

به طور معمول افزایش اصطکاک باعث گرما می‌شود که باعث افزایش حجم اورینگ خواهد گردید.

این افزایش حجم باعث تولید گرمای بیشتر در فرایند اصطکاک گردیده و در نهایت باعث عدم کارایی اورینگ می‌گردد.

اصطکاک بالا در کنار فشار بالا می‌تواند حتی باعث خراب‌شدن گروی (Groove) شود که از جنس فلز نرمتری ساخته شده است.

• فشردگی :

هر دو نوع اصطکاک (اصطکاک اولیه و اصطکاک ثانویه) با کم‌شدن فشردگی اورینگ کم خواهد شد.

• سختی:

اصطکاک اولیه با کم‌شدن سختی اورینگ اما اصطکاک ثانویه (در حال حرکت متداوم) با زیادشدن سختی اورینگ کم می‌شوند.

• ضخامت اورینگ :

کم‌شدن ضخامت اورینگ باعث کاهش اصطکاک خواهد شد.

• روغن کاری:

چسبندگی اورینگ با روغن‌کاری کم شده و در نتیجه اصطکاک آن کاهش می‌یابد.

انتخاب نوع روغن مناسب مهم می‌باشد تا از لحاظ شیمیایی روی اورینگ اثر تخریبی نگذارد.

• افزودنی هایی پلمیر:

هنگام ساخت مواد خام رابر می‌توان افزودنی‌هایی (بسته به نوع و کاربرد رابر) از قبیل روغن‌ها، گرافیت ، تفلن و غیره اضافه نمود تا اصطکاک کم شود.

• ماشین‌کاری گلند:

با ماشین‌کاری خوب گلند بین ۸ الی ۱۶ RMS و  بدست آوردن یک سطح صاف و صیقلی می‌توان اصطکاک را کم کرد.

البته اندازه زیر  ۵  RMS مناسب نمی‌باشد چون بدلیل صیقل بودن بیش از حد نمی‌تواند آب‌بندی خوبی داشته باشد.

بیشتر بدانید:متریال وایتون

• عرض گرو (Groove) :

با افزایش عرض گرو (Groove) اورینگ فضای بیشتری برای حرکت دارد و در نتیجه می‌تواند باعث کاهش اصطکاک شود.

• متریال اورینگ:

پلیمرهای مختلف اصطکاک‌های مختلفی ایجاد می‌کنند. مثلا تفلن‌ها اصطکاک کمتری در مقایسه با دیگر پلیمرها ایجاد می‌کنند.

در این خصوص بعدا بیشتر صحبت خواهیم کرد.

• فشار:

کاهش فشار سیستم باعث کاهش اصطکاک ثانویه می‌شود.